හැතැප්ම දහ දාහක් දුරින්

පොඩි එවුං ටයර දක්කන

අගනුවර නැති - රළු බොරළු පාරක

ලා කොළ පාට දිලිසෙන ලුමිනස්

බිලාල ඇස් වලින් - එබිකම් කරමින්

 

පරණ වින්ටේජ් මයික් හඬ ඇති

උඹේ ඔපෙරා හිනාව

කුඹුක්ගැටේ වැව් පිටිය පුරාවට

හුළඟට - එක්කාසු කරපු එ’දවස්

 

ජීවිතේ කතුරු ඔංචිල්ලාවක් 

එකම තැන කැරකෙන - මෙරිගෝ රවුමක්

‘පැසිපියා සර්කස් ’

හිතුවක්කාර රස්තියාදුවකට කියාපුම තැනක්

 

එල්.ඊ.ඩී. වියන් මැදින් දිවෙන 

දිව්‍ය ලෝක පෙම් අලෙවිසැල්වල

‘එකක් ගත්තොත් එකක් නොමිලේ’ 

සැමරුමක් තෝරමින් - ගත කරපු ඒ සැඳෑවන්

 

සමබරතාවය ලිහුණු - කෙසඟ වූ පෙමකට

විසංගල නැවතුම් ඕනෑතරම් 

පොලියට ගත් ණයවලින් කුලියට ගත් හදවත් 

සින්න කරා මං ඇතිතරම්

 

යංතම්පලාව හංදිය - අපේ අන්තිම දවස

සඳත් ගිනිගත්ත - විසංගල සවස

සොඳුරු වැස්සකට ගිනි තබා තෙමුණට

ඒ තමයි මම ගෙවපු වන්දිය

මූදු සැතැපුම් ආලෝක වර්ෂ

ඒ වගේ හුඟක් දුර

මනින මිමි වලට පවා මැනගන්න

බැරි තරම්.... දුරක් අද අපි අතර

(මාර්ක් - ආඛ්‍යාන)

ටුෂාන් වීරරත්න