ෆ්‍රයිඩි රයිස් එකේ චරස් ගාලා හැපුණේ කැරපොත්තෙක්
ආකාශ්,,. අපිට ඔයා ගැන විස්තරයක් කියන්න..?
මගේ නම ආකාශ් විහඟ ගුණතිලක. මට දැන් වයස අවුරුදු දහතුනයි. මම ඉගෙන ගන්නෙ කොළඹ රාජකීය විදුහලේ නවය වසරේ. මගේ පවුලේ ඉන්නෙ අම්මයි තාත්තයි නංගියි විතරයි. මගේ අම්මා නිලූෂා වීරසේකර. තාත්තා රනිල් ප්‍රියංකර. මගේ තාත්තාට මියුසික් බෑන්ඩ් එකක් තියෙනවා. මට චූටි නංගි කෙනෙක් ඉන්නවා.
ආකාශ්ට රංගනයට එකතු වෙන්න කලින් වෙළෙඳ දැන්වීම් බොහොමයකට එකතු වෙන්න අවස්ථාව ලැබුණා නේද..?
ඔව්.. මට පුංචි කාලෙ ඉඳන්ම වෙළෙඳ දැන්වීම්වලට පෙනී සිටින්න අවස්ථාව ලැබුණා. බත්තරමුල්ල waters-age hotel එකේ තිබුණු මගේ මාමාගේ දුවගේ බර්ත් ඩේ එකට සුරංග ගුණතිලක අංකල් ඇවිත් හිටියා. එතකොට මගේ වයස අවුරුදු හතර හමාරක් විතර ඇති. මාව දැකපු සුරංග අංකල් අපේ මාමාගෙන් මම ගැන අහලා තිබුණා. අර පොඩි පුතාව ඇඩ් එකකට ගන්න කැමතියි. කවුද කියලා හොයලා දෙන්නකො.. කියලා ඒ අංකල් අපේ මාමාට කිව්වාම මාමා, ඒ මගේ නංගිගේ පුතානෙ.. කියලා මාව හඳුන්වා දීලා. ඊටපස්සෙ මම ගැන අම්මගෙනුයි තාත්තගෙනුයි අහලා තිබුණා. ඉතින්.. පස්සෙ අම්මලත් කැමති වුණාම මාව ඇඩ් එකට ගත්තා.
අවුරුදු හතර හමාරකින් ඇරඹුණු ආකාශ්ගෙ ඒ ගමන එතනින් නතර වුණේ නැහැ.. එහෙම නේද..?
ඔව්.. ඊටපස්සෙ දිගින් දිගටම මාව වෙළෙඳ දැන්වීම්වලට ගත්තා. අම්මයි තාත්තයි මට ආපු හැම වෙළෙඳ දැන්වීමකටම මාව යොමු කළේ නැහැ. හොඳට හොයලා බලලා හොඳ වෙළෙඳ නාමයක් තියෙන වෙළෙඳ දැන්වීම්වලට විතරක් මාව යොමු කළා. මම කරපු ඇන්කර් මිල්ක් වෙළෙඳ දැන්වීමෙ මම හිටියෙ ඉන්දීය නිරූපිකාවක් එක්කයි. ඒකෙ අධ්‍යක්ෂකගේ සිට සියලු දෙනාම ඉන්දියන් අයයි. Model bank එකේ අය පවා හිතලා තියෙන්නෙ මගේ නමත් එක්ක මාත් ඉන්දියානු පිරිමි ළමයෙක් කියලයි. කුමාර් සංගක්කාර එක්ක වෙළෙඳ දැන්වීමකටත් මම පෙනී හිටියා. ඒ වගේ ආසාවෙන් කරපු වෙළෙඳ දැන්වීම් කිහිපයක්ම තියෙනවා. කොහොමටත් මේ වෙනකොට වෙළෙඳ දැන්වීම් හතළිහක් විතර කරලා තියෙනවා.
වෙළෙඳ දැන්වීම්වලට යොමුවෙද්දී ගෙදරින් ලැබෙන සහයෝගය කොහොමද..?
මට ලැබෙන හැම වෙළෙඳ දැන්වීමකටම අම්මයි තාත්තයි මාව යවන්නෙ නැහැ. පොඩි දරුවන්ට හොඳ නැති ආහාරපාන කිසිම දෙයකට අම්මා තාත්තා මාව යැව්වෙ නැහැ. ඒ වගේ ක්ෂණික ආහාර වර්ගයක සහ බීම වර්ගයක වෙළෙඳ දැන්වීම් දෙකකට ලොකු ගාණකට මට කතා කළා. ඒත්.. ඒවා දරුවන්ට නුසුදුසු ආහාරපානවල වෙළෙඳ දැන්වීම් නිසා මගේ අම්මයි තාත්තයි ඒකට අකමැති වුණා. කොහොමත් මගේ පාසල් අධ්‍යාපන කටයුතුවලට බාධා කරගෙන මම ඒවාට ඉදිරිපත් වෙන්නෙ නැහැ. බොහෝ වෙලාවට සති අග හෝ නිවාඩු කාලවලදී තමයි ඒවාට සහභාගි වෙන්නෙ. ඒ හැම ගමනකදීම මගේ තාත්තා හෝ අම්මා මාත් එක්කම ඉන්නවා. කිසිම දෙයක් මම අධ්‍යාපන කටයුතුවලට බාධා කරගෙන කරන්නෙ නැහැ. හැමදේටම පෙර මුල්තැන දෙන්නෙ මගේ පාසල් අධ්‍යාපනයටයි.
ඔබගේ පියා සංගීතයට නැඹුරු වුණු කෙනෙක්. ආකාශ් සංගීතයට නැඹුරුවක් දක්වන්නෙ නැද්ද..?
චූටි කාලේ මම සින්දු කියන්නයි ගිටාර් ගහන්නයි ට්‍රයි කළා. හැබැයි මට එච්චර බැහැ. ඇත්තම කියනවානම් මම අම්මාට තාත්තාට ඇහෙන්නවත් මේ වෙනතුරු සින්දුවක් කියලා නැහැ. සින්දු කියන්න බැරිවුණාට මම බාස්කට් බෝල් ක්‍රීඩාවට හරි ආසයි. මම පාසල් බාස්කට් බෝල් කණ්ඩායමත් නියෝජනය කරනවා. ඒ වගේම මට පීනන්නත් පුළුවන්.
ලොකුවෙලා ආසා කරන්නෙ කවුරු වෙන්නද..?
මගේ ආසාව ලොකුවෙලා ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ බාස්කට් බෝල් ක්‍රීඩකයෙක් වෙන්නයි. මම කොළඹ රාජකීය විද්‍යාලයේ ඉංග්‍රීසි මාධ්‍යයෙනුයි අධ්‍යාපනය හදාරන්නෙ. අධ්‍යාපනයට අමතරව මම හැමවෙලේම කරන්නෙ බාස්කට් බෝල් සෙල්ලම් කරන එක තමයි. ගෙදරත් වෙනම පුහුණුවීම් කරන්න තැනක් තාත්තා හදලා දුන්නා. ඉතින්.. වැඩිපුර ඉන්නෙ බාස්කට් බෝල් එක්කම තමයි. ලොකුවෙලා ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ බාස්කට් බෝල් ක්‍රීඩකයෙක් හරි වෛද්‍යවරයෙක් හරි වෙන්න මම ආසයි.
ඔබ බාස්කට් බෝල් ක්‍රීඩාවට වගේම ඔබගේ චූටි නංගිටත් හරි ආදරෙයි..?
අනේ ඔව්.. මගේ චූටි නංගිට දැන් වයස අවුරුදු තුනයි. එයා මට වඩා අවුරුදු දහයක් බාලයි. හැබැයි ඉතින් එයාත් එක්ක ඉඳිද්දී මාත් ඒ වගේම තමයි. අපි දෙන්නා හරි එකතුයි. සෙල්ලම් කරනවා. රණ්ඩු කරනවා. එයා හරි ෂෝක් නංගියෙක්. චූටි නංගිත් වෙළෙඳ දැන්වීම් කිහිපයකටම ගියා.
වෙළෙඳ දැන්වීම්වල පෙනී හිටපු ආකාශ් රංගනයට එකතු වුණේ කොහොමද..?
මම මුලින්ම සුනෙත් මාලිංග අංකල්ගෙ තුන්වරක් තුන කියන චිත්‍රපටයටයි සම්බන්ධ වුණේ. ඒක ළමයි තුන්දෙනෙක් වටා ගෙතුණු ළමා චිත්‍රපටයක්. තාම ඒක තිරගත වුණේ නැහැ. ඒ චිත්‍රපටයෙන් පස්සෙ තමයි මට සාම කුමරු බෞද්ධ චිත්‍රපටයට අවස්ථාව ලැබුණෙ. ඒ චිත්‍රපටයේ රඟපාද්දී මට වයස අවුරුදු දහයයි. ඒ චිත්‍රපටයට මට කතා කළේ උදාර පල්ලියගුරැ අංකල්. ඔහු තමයි චිත්‍රපටයේ නිෂ්පාදකයා වුණේ. සාම කුමරු බෞද්ධ කතාව මම කියවලා තිබුණු මම ආසා කරන බෞද්ධ කතාවක්. උදාර අංකල්ගෙ වෙළෙඳ දැන්වීම් කිහිපයකුත් මම ඊට කලින් කරලයි තිබුණෙ. ඉතින්.. සාම තුමරු චිත්‍රපටය කරද්දී ඒ හිටපු හැමෝම මට ගොඩක් උදව් කළා. උදාර අංකල් ඇතුළු ඒ හැමෝටම මම ගොඩක් ස්තූති කරනවා.
පාසලෙන් ලැබෙන ප්‍රතිචාර කොහොමද..?
හැමෝම මට හොඳයි කියනවා. මගේ යාළුවෝ සමහරු ෆිල්ම් එක බලලා තිබුණා. සමහර යාළුවෝ මාත් එක්කම ගිහින් ෆිල්ම් එක බලන්න ආසාවෙන් ඉන්නවා.
සාම කුමරු චිත්‍රපටයේ රඟපාද්දී අමතක නොවන සිදුවීම් එහෙම වෙලා නැද්ද..?
අම්මෝ.. වෙලා තියෙනවා. ෆිල්ම් එක රූගත කරන කාලසීමාව පුරාම අපි කවුරුත් මස් මාළු කෑවෙම නැහැ. අපි හැමෝම නිර්මාංශව හිටියා. බුදුන් වහන්සේගේ කතා පුවතක් රඟපාන නිසා අපි හැමෝම පේවෙලයි හිටියෙ. රූගත කිරීම් තිබුණෙත් දිගන මහ කැලෑවෙයි. එක දවසක් අපි වෙජිටබල් ෆ්‍රයිඩ් රයිස් එකක් කකා ඉඳිද්දී හිමායා ඇන්ටි එකපාරටම චරස් ගාලා මොකක්ද හැපුවා. එයා එකපාරටම ඊයා... කියලා කාපු එක විසිකළා. සමහරු ඒක බෝංචි කෑල්ලක් කියලා කිව්වාට ඇත්තටම හිමායා ඇන්ටිට හැපිලා තිබුණෙ කැරපොත්තෙක්. ඒ විසිකරපු කෑල්ල මම හොයලා හිමායා ඇන්ටිට පෙන්නුවා. තව පාරක් අපි වතුරට ගල් ගගහා ඉඳිද්දී අපේ කැමරමන්ගේ ඔළුවට ගලක් වැදිලා ලේ ආවා. හැබැයි කවුරුවත් අපිට බැණ්නෙ නැහැ. රූට මුල් කාලෙදී කැලේ ඉන්න බයත් හිතුණා. මගේ තාත්තත් මාත් එක්ක ගියා. හැබැයි බයක් දැනුණා. ඒත්.. හැමෝම මට උදව් කළා.
► Text - Dishani / Pic - Sumudu