සිඳු තෙර

ඇයි සඳ නියපොත්ත 
කෝ ඉතිරි හඳ පලුව 
අහසටත් වැඩිය පාළුයි 
මගෙ දෙයියො මගෙ හිතට 

තරුවක් වුණත් මක්කට 
හත්දින්නෙන් පිට පැන්නම 
ගැරහුම් බොහොමැයි 
අනන්තෙක පුංචි තරුවකට 

පිටගම් ගියේ නෑ දොහක 
හැංගුණා මිස වලාවක් යට 
දිලිසෙන තරු එළිය මිස 
දුටුවෙ කවුරුද මගෙ අඬන හිත 

තිත්ත කළුවර නිවා සනහන 
තාරකා පිරිවරක් පිරිසිඳ 
වැඩිය දා නුඹ අහස මුදුනට 
පොළොව ගැඹරට විසිවුණා මම 

ගැයූ සහසක් ප්‍රශස්තිය අස 
නොගයන්න කවි නුඹ කියයි මට 
අහස හැරදා යමි ඉතින් මම 
නේක නින්දා මහා වැහි මැද 

නැගුණ නූපුර සිහින් ස්වරය 
ප්‍රේමයේ රළු සුළං පිරිමැද 
ගැයූ දා ජීවිතේ කවි පොත 
කවුද හිටියේ කියන් නුඹ ළඟ