රැල්ලට යන උද්ඝෝෂණ
උද්ඝෝෂණ, විරෝධතා, පෙළපාළි අතින් කප් ගැසූ රටක් වශයෙන් ලංකාව වඩාත්ම ප්‍රසිද්ධියට පත්වූයේ මාලබේ සයිටම් සටන පැවැති කාලසීමාවේදීය. ඒ කාලයේ ගමනක් බිමනක් යාමට පෙර පමණක් නොව ලෙඩකට බෙහෙත් ගැනීමට රෝහලට යාමට පෙරද අද විශේෂ උද්ඝෝෂණ, විරෝධතා මොනවාදැයි සොයා බැලීම රටේ පොදු මහජනතාවගේ සිරිත වී තිබිණි. එසේ සිදුනොකරන බොහෝ දෙනාට අතරමග පැය ගණන් රස්තියාදු වීමට පමණක් නොව රෝහලට ගොස් සුසුම් හෙළා හිස් අතින් ආපසු පැමිණීමටද සිදුවිය. සයිටම් ගැටලුව මහපාර පුරාම සහ රෝහල් වාට්ටු කරාද විහිදී තිබීම ඊට හේතුව විය. අවසානයේ එයට තිත තැබිණි. ටික කලක් යනතුරැ එහෙන් මෙහෙන් සිදුකෙරැණු විරෝධතා හැර වෙනත් බරපතළ සිද්ධි වාර්තා වූයේ ඉඳහිටය.
එහෙත් එම විරෝධතාවලින් තොරවූ ඒ සහන කාලසීමාව නිමාවී ඇති සැටියක් පසුගිය සතියේ දැකගත හැකි විය. රාජ්‍ය හා පළාත් රාජ්‍ය කළමනාකරණ සහකාර නිලධාරීන්ගේ ඉල්ලීම් 13ක උද්ඝෝෂණය, ජාතික ජල සම්පාදන හා ජලාපවහන මණ්ඩලය පෞද්ගලීකරණය කිරීමේ තීරණයට විරෝධය පෑම, රැකියා විරහිත උපාධිධාරීන්ට රැකියා ලබාදෙන ලෙස ඉල්ලා පැවැති විරෝධතා පාගමන, බැඳුම්කර වංචාකරැවන්ට සම්බන්ධවූවන්ට වහාම දඬුවම් කරන ලෙස ඉල්ලා දූෂණ විරෝධී හඬ සංවිධානය පැවැත්වූ විරෝධතා ව්‍යාපාරය හේතුවෙන් පසුගිය බදාදා දිනය කොළඹ හා අවට ප්‍රදේශ රත්වී තිබිණි.
දහවල් කාලය මහමාර්ගවල අධික තදබදයක් ඇති කරමින් පැවැත්වූ එම විරෝධතා සහ උද්ඝෝෂණවලට ලැබුණු ප්‍රතිචාර කුමක්දැයි පැහැදිලි නැත. මීට අමතරව රජයේ විධායක නිලධාරීන්ගේ ඒකාබද්ධ කමිටුව මගින් සංවිධානය කෙරුණු ඉල්ලීම් හතරේ සටනේ ගාල්ල දිස්ත්‍රික් උද්ඝෝෂණය සහ මාතර විශ්වවිද්‍යාල විද්‍යායතන භූමියේ පිහිටි රජයේ වී ගබඩාවට වී තොග රුගෙන ඒමට එරෙහිව එහි සිසුන් ආරම්භ කළ විරෝධයද හේතුවෙන් එදිනම දකුණේ ප්‍රධාන නගර දෙකද උණුසුම් විය. මේ සඳහන් කළේ ප්‍රධාන වශයෙන් අපට අසන්නට සහ දකින්නට තිබූ උද්ඝෝෂණ සහ විරෝධතා කිහිපයක් පමණි. මේ හැර තවත් උද්ඝෝෂණ වෙනත් පළාත්වල වරින්වර පැවැත්වෙන්නටත් ඇත. මෙය ඉදිරියේදී දිගටම ක්‍රියාත්මක වන උද්ඝෝෂණ රැල්ලක පෙරහුරුවක්දැයි සිතෙන තරමට පසුගිය සතිය උණුසුම් වී තිබිණි.
මේ රටේ රජයේ නිලධාරීන්ට විවිධ ප්‍රශ්න, ගැටලු තිබෙන අපි දනිමු. එම ගැටලුවලට විසඳුම් ලබාදීම ආණ්ඩුවේ වගකීමක් බවද වෙනම සඳහන් කළ යුතු නැත. විශේෂයෙන් රජයේ විධායක නිලධාරීන්ටද තම වෘත්තීය ගැටලු හේතුවෙන් මහපාරට බැසීමට සිදුවන්නේ නම් එතැන කුමක් හෝ බරපතළ වැරැද්දක් තිබිය යුතුය. අසනීප නිවාඩු දමා පැමිණ මහදවල් මහපාරේ ඇවිද යමින් උද්ඝෝෂණය කරනවාට වඩා විශාල වගකීමක් එම නිලධාරීන්ට පැවරී තිබෙන බව මෙහිදී මතක් කර දීමට කැමැත්තෙමු. තම ඉල්ලීම් දිනාගැනීමට ඔවුන්ට තිබෙන අයිතියට අපද ගරැ කරන නමුත් පොදුවේ රාජ්‍ය සේවකයන් වශයෙන් තමන්ගෙන් රටට ඉටුවිය යුතු සේවාව පැහැර හැරීමද සිදුනොවිය යුතු බවද පැවසිය යුතුය. එවිට බැට කන්නේ රටේ පොදු මහජනතාවය.
රජයේ විධායක ශ්‍රේණිවල නිලධාරීන්ට පෞද්ගලික අංශයේ මෙන් වැඩි වැටුප්, දීමනා සහ වෙනත් පහසුකම් නොලැබෙන බවද අපි දනිමු. නමුත් සේවය ඉටුකිරීමේදී පෞද්ගලික අංශයේ නිලධාරීන් මත පැටවෙන වැඩ ප්‍රමාණයද ඉතා අධික බව මෙහිදී පෙන්වා දිය යුතුය. ඔවුන්ට බොහොමයක් රාජකාරිවලදී ටාගට් සම්පූර්ණ කිරීම අත්‍යාවශ්‍යම කොන්දේසියකි. එහෙත් ඇතැම් රජයේ නිලධාරීන්ට එක ලිපිගොනුවක් මත ඕනෑ තරම් කාලයක් රුඳී සිටිය හැක. කාර්යාල වේලාව තුළදී විවිධ කරැණු පෙන්වා තමන්ගේ පෞද්ගලික වැඩට එළියට යා හැකිය. වැඩ කළ යුතු පැය ගණනින් හරියටම වැඩකර ඇත්තේ කොතරම් ප්‍රමාණයක්දැයි දවස අවසානයේදී තමන්ගෙන්ම ප්‍රශ්න කළහොත් මේ වෙනස වටහා ගැනීම අසීරැ නැත. තොග ගණනින් ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කරන විට මේ පසුබිම සම්බන්ධයෙන්ද සැලකිලිමත් වීම අවශ්‍යය.
අප ඉහතින් පෙන්වා දුන්නේ එක් උද්ඝෝෂණ ව්‍යාපාරයක් සම්බන්ධයෙන් පමණි. මේ කරුණු හැම උද්ඝෝෂණයකටම අදාළ නැත. එසේම තමන්ගේ රාජකාරිය දේව කාරියක් සේ සලකා කටයුතු කරන තමන්ගේ දෙපාර්තමේන්තුවලට පැමිණෙන පොදු මහජනතාවගේ අවශ්‍යතා සපුරාදෙන ජනතාවට තෘප්තිමත් විය හැකි සේවාවක් සපයන රජයේ නිලධාරීහුද වෙති. ඒ බව සඳහන් කිරීමට අපි නොපැකිලෙමු. නමුත් රටේ අනාගත අභිවෘද්ධිය පිළිබඳව අවංකවම කල්පනා කොට දුක් ගැහැට විඳ දරාගෙන රාජකාරි ඉටුකිරීමෙන් බැහැර වී වැටුප් තල, උසස්වීම්, වැටුප් විෂමතා වැනි විෂයයන්වල එල්ලී සිටිමින් සටන් වැදීම රැකියාව කර ගැනීමෙන් වැළකීම අවශ්‍ය යැයි පෙන්වා දීමට කැමැත්තෙමු. මේ රටේ බොහොමයක් දෙනා කිසිදු වරප්‍රසාදයක් නොමැතිව ඉතාම අඩු පහසුකම් යටතේ දිළිඳු මට්ටමින් ජීවත් වන බව අමතක නොකළ යුතුය. තමන්ගේ සටන්වල සාර්ථකත්වය පිළිබඳ උදම් අනන වෘත්තීය සමිති නිලධාරීන් තමන්ගේ සාමාජිකයන්ට රාජකාරිය හරිහැටි ඉටුකරන ලෙසට මගපෙන්වීමක්ද ඒ සමඟ කළ හැකි නම් එය වැදගත් බව කිව යුතුය. රුල්ලට යන උද්ඝෝෂණවලින් තමන්ටවත් රටටත් පළක් නැත.
මෙහිදී ආණ්ඩුව පැත්තේද බොහොමයක් අඩුපාඩුකම් පැවතීමද මේ මේ ආකාරයට උද්ඝෝෂණ, විරෝධතා ව්‍යාපාර ඇතිවීමට හේතුවකි. රට වෙනුවෙන් කැපවීම, අවංකව තමන්ගේ වගකීම් ඉටුකිරීම ආණ්ඩුවෙන් සිදුනොවන්නේ නම් එවැනි කැපවීමක්, වගකීම් ඉටුකිරීමක් රජයේ නිලධාරීන්ගෙන්ද බලාපොරොත්තු විය නොහැක. පසුගිය සතියේ පැවැති එක් උද්ඝෝෂණයක් වූ බැඳුම්කර වංචනිකයන්ට දඬුවම් දිය යුතු බවට දූෂණ විරෝධී හඬ සංවිධානය කළ උද්ඝෝෂණය මීට හොඳම උදාහරණයකි. ආණ්ඩුව බැඳුම්කර වංචනිකයන්ට එරෙහිව නීතියෙන් කටයුතු කර තිබුණා නම් එවැනි උද්ඝෝෂණ හරහා ජනතාවගේ කාලය කා දැමෙන්නේ නැත. ඊටත් වඩා සිදුවිය යුතුව තිබුණේ එවැනි වංචාවක් කොහෙත්ම සිදුනොවීමට වගබලා ගැනීමය. පුදනකොටම කාපි යකා සේ ආණ්ඩුව බලයට පත්වූ ගමන්ම එවැනි කළු ආදර්ශයක් දෙමින් වැඩ ඇරුඹූ විට මේ තරමින්වත් රටේ වැඩ කටයුතු සිදුවීම ගැන සතුටු විය යුතුය.
