කොරෝනා යකා යළි අවුස්සා ගැනීම
මිනුවන්ගොඩ බ්‍රැන්ඩික්ස් ෆැක්ටරියේ කොවිඩ්-19 පැතිර යාම රටේ අන් සියලුම පුවත් සිරස්තල යටගසා තිබේ. අද වන විට කන්න ගියත්, බොන්න ගියත්, කඩේ ගියත් කතාව හදිසියේ කඩාපාත් වූ බ්‍රැන්ඩික්ස් කොරෝනා වසංගතයයි. මොන කරුමයක් ද මේ වුණේ කියා නොසිතෙන යමෙක් වේ නම් ඒ කොවිඩ්-19 පිළිබඳව නොදන්නා අයකු පමණි.
ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍ය මෙන්ම සමාජ මාධ්‍ය ජාලය ද මිනුවන්ගොඩ වින්නැහිය විසින් වෙලාගෙන තිබේ. මාස කිහිපයකට පසුව මේ ගෙවී යන සති අන්තය රටේ ජනතාව යළි අතීතය දෙසට හරවා තිබේ. ඇඳිරිනීතිය, වැසූ කඩ සාප්පු, පාළුවට ගිය මංමාවත් සහ බඩ වියත රැකදුන් රැකියාවල අනාරක්ෂිත බව වැනි බොහොමයක් එදිනෙදා වැදගත් කාරණා පිළිබඳව මිනිසුන්ගේ සිත් සසලව ගොසිනි. තමන් ප්‍රවේශම් වූවා මදි ද නැතහොත් වෙනත් දේශයක සිට මෙරටට ගෙන්වාගනු ලැබූ පිරිසක් විසින් තමන්ට කොරෝනාව යළි එන්නත් කළා ද යන ගැටලුව ද ඔවුන් තුළ තිබේ. මේ මොන ගැටලුව තිබුණත් මුලින්ම කළ යුත්තේ හැකි තරම් ආරක්ෂාකාරී වෙමින් රෝගය බ්‍රැන්ඩික්ස් පොකුරෙන් ඉවතට යා නොදී රඳවා තබා ගැනීමය. කන්දකාඩු පොකුර ඇතිවූ අවස්ථාවේදී එය සාර්ථකව මැඩපවත්වා ගැනීමට හැකිවූ බවද මෙහිදී සිහිපත් කළ යුතුය.
කන්දකාඩු පොකුර ද එක්වරම මතුවූ ව්‍යසනයක් වුවද මිනුවන්ගොඩ පොකුර ඊට වඩා භයානකය. එම පොකුර මුළු රටටම බලවත් අනතුරක රතුඑළි පත්තු කරමින් තිබේ. දින දෙක තුනක් තුළදී මෙරට කොරෝනා ආසාදිතයන් දහස ඉක්මවා ගිය පළමු අවස්ථාව මෙයයි. රටේ ජනගහණයට සාපේක්ෂව එය ඉතා විශාල අගයකි. හැකි තරම් ඉක්මනින් මේ තත්ත්වය මර්දනය කර ගැනීම අප සියලු දෙනාගේම උත්සාහය විය යුතුව තිබේ. එකිනෙකාට දොස් පවරා ගැනීමෙන් හෝ පළමු රෝගියා ලෙස මුලින් හඳුන්වනු ලැබූ කාන්තාවට එරෙහිව ද්වේශ සහගත ප්‍රකාශ සමාජගත කිරීම තුළින් හෝ මේ ගැටලුව විසඳාගත නොහැක. සියලු සෞඛ්‍ය ආරක්ෂක ක්‍රම අනුගමනය කිරීමත් හැකි තරම් සමාජය තුළට පිවිසීමෙන් වැළකී සිටීමත් වෛරසය ආසාදනය වීම වළක්වාගත හැකි එකම ක්‍රමවේදයයි. එසේම ආසාදිතයන්ගේ සමීප ආශ්‍රිතයන් සහ ඔවුන් ආ ගිය තැන් පිළිබඳව තොරතුරු වසන් කිරීමෙන් ද වැළකී සිටීම අවශ්‍යය. එසේ තොරතුරු වසන් කිරීම දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදක් බවද රජය මගින් ප්‍රකාශයට පත් කර තිබේ. එහෙත් වඩාත් අවශ්‍ය වන්නේ සියලු දෙනා කැපවී ස්වේච්ඡාවෙන්ම ආරක්ෂාව සලසා ගැනීමය. රටේ සෙසු පිරිස් ආරක්ෂා වීම ඉන්පසුව ඉබේම සිදුවනු ඇත.
බ්‍රැන්ඩික්ස් ආයතනය මෙරට ඇඟළුම් ක්ෂේත්‍රයේ ජය කෙහෙළි නංවා සිටින දැවැන්ත ව්‍යාපාරයකි. ඇඟළුම් ක්ෂේත්‍රය මගින් වාර්ෂිකව මෙරටට උපයා දෙන විදේශ විනිමය ප්‍රමාණය ඩොලර් බිලියන 08ක් පමණ වෙයි. එය තනි ක්ෂේත්‍රයකින් රටට ලැබෙන විශාලම විදේශ විනිමය ප්‍රමාණයයි. ඒ හරහා ලක්ෂ සංඛ්‍යාවකට ඍජු සහ වක්‍රාකාරව රැකියා සැපයී තිබේ. බ්‍රැන්ඩික්ස් හැරුණුවිට වඩාත්ම මේ ක්ෂේත්‍රයේ විනිමය උපයන සමාගම් දෙක වන්නේ මාස් හෝල්ඩිංග් සහ හයිද්‍රාමනී ආයතනයි. මේ ආයතන රටට සම්පතක් බව සැබෑය. එහෙත් එසේ වූ පමණින් ඔවුන් සියලු වගකීම්වලින් මිදෙන්නේ නැත.
අප එසේ කියන්නේ බ්‍රැන්ඩික්ස් ආයතනය මගින් සිදුකර ඇති අතපසුවීම් කිහිපයක් පිළිබඳව තොරතුරු දැනගන්නට ඇති හෙයිනි. ඔවුන්ම පිළිගන්නා පරිදි ඉන්දියාවේ විශාකාපට්නම් හි සිට මෙරටට වරින්වර පසුගිය සති කිහිපය තුළදී පිරිස් ගෙන්වාගෙන තිබේ. ඔවුන් නිසි පරිදි නිරෝධායනයට ලක්කෙරුණු බව ප්‍රකාශ කෙරුණත් ඉන්දියාව අද පවතින තත්ත්වය අනුව එරටින් මෙසේ පිරිස් ගෙන්වා ගැනීම විශාල අවදානමකි. එසේම ඉන්දියාවේ සිට ඉන්දීය ජාතිකයන් කිහිප දෙනකු ද බ්‍රැන්ඩික්ස් ආයතනයේ අනුග්‍රහයෙන් මෙරටට පැමිණ ඇති බවද සඳහන් වෙයි. එය සත්‍ය නම් බ්‍රැන්ඩික්ස් ආයතනය විශාල වගකීමක් පැහැර හැර ඇතැයි යන්න වසන් කළ නොහැකි වනු ඇත.
ලොව පුරාම තවමත් කොරෝනා පැතිර යමින් පවතී. එහි නිමාවක් දකින කාලයක් තවම දැකගන්නට නැත. එසේ වුවත් ලොවේ බොහොමයක් රටවල් තම ආර්ථිකය පිළිබඳව සැලකිලිමත් වෙමින් “ලොක් ඩවුන්” කිරීම නවතා දමා තිබේ. වරින් වර ඇතැම් පළාත්වල දරුණුවට එය පැතිර යන විට පමණක් අදාළ ප්‍රදේශ ලොක් ඩවුන් කර ජනතාවගේ හැසිරීම දැඩිව පාලනය කිරීමට ඒ ආණ්ඩු පියවර ගනී. තත්ත්වය යහපත් අතට හැරෙද්දී යළිත් එම නීතිරීති ලිහිල් කෙරේ. මෑතකදී ඕස්ට්‍රේලියාවේ වික්ටෝරියා ප්‍රාන්තය ලොක් ඩවුන් කිරීම එයට හොඳම උදාහරණයයි. තත්ත්වය හොඳින් පාලනය කර ගැනීමෙන් පසුව ඔවුහු එම ප්‍රාන්තය යළිත් යථා තත්ත්වයට පත් කිරීමට කටයුතු කළහ. අපට ද ගම්පහට පමණක් ඇඳිරිනීතිය පැනවීමෙන් රටේම තත්ත්වය පාලනය කරගත හැකි නම් එය විශාල ජයග්‍රහණයක් වනු ඇත. එහෙත් පවතින තත්ත්වය මහත් ව්‍යාකූල බව අමතක නොකළ යුතුය.
මෙවන් දරුණු පොකුරක් බිහිවුණේ කෙසේද යන්න හැකි තරම් ඉක්මනින් සොයා ගැනීම ඉතා වැදගත්ය. එය අනාගතයේදී අපි රටක් වශයෙන් ප්‍රවේශම් වීමට මගපෑදීමක් වනු ඇත. එතෙක් රටේ ජනතාව සෞඛ්‍යාරක්ෂක ක්‍රම නිසි පරිදි පිළිපදිමින් සෞඛ්‍ය අංශවලටත් යුද හමුදාවට සහ පොලීසියටත් මහජන සෞඛ්‍ය පරීක්ෂකවරුන්ටත් සියලු සහාය ලබාදීම අවශ්‍යය. කොවිඩ්-19 වයිසරය විසින් මුළු ලොවම වෙනස් කර තිබේ. අප ද ඒ අනුව වෙනස් විය යුතුය. අපගේ ජීවන රටාවන් ද ඒ අනුව සකස් කරගත යුතුය. මේ යථාර්ථය අමතක කර කටයුතු කළොත් අපට තවත් බොහෝ කාලයක් යනතුරැ ගැලවීමක් නොවනු ඇත.