දැන් ජනතාවගේ කාලය ඇවිත්

පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී - සමගි ජනබලවේගය පාඨලී චම්පික රණවක

♦ බංකොලොත් වෙන්න යන රටක ජනාධිපතිවරණයක් ගැන මොන කතාද
♦ අවුරුදු තුනකදී ගොඩ එන්න පුළුවන් ක්‍රම තිබෙනවා
♦ 69 ලක්ෂයෙන් දැන් සැපද කියලා අහන එක වැඩක් නෑ
♦ බංකොලොත් වුණොත් අවුරුදු 15කට රට ඉවරයි
♦ ගෑස් නැති රටකට අධිවේගී මාර්ගද ඕනෑ...
♦ කුරුඳු සුරුට්ටු හැදිල්ල ගංජා වැවිල්ල නෙවෙයි මේකට විසඳුම
♦ එදා තරුණයෝ කැරළි ගැහැව්වා: අද රට දාලා යනවා
♦ රාජපක්ෂ පාලනයේ හොරා කාපු දේවල ප්‍රතිඵලයි මේ

 

 

 

 

 

රටක විපක්ෂයට විශාල අභියෝගයක් තියෙනවා, විශාල වශයෙන් ජනතාව වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න. ජනතාව වෙනුවෙන් අරගල කරන්න. ඒත් වර්තමාන විපක්ෂයේ කණ්ඩායම් ඉන්නේ සියල්ලට වඩා ඊළඟ අවස්ථාවේ බලය ලබාගැනීමේ සටනක. ඇත්තට ජනතාව දැන් විපක්ෂයෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්න ඕන ඒකද?

සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අනුව විපක්ෂය ආණ්ඩුව විවේචනය කරමින්, උද්ඝෝෂණ කරමින් ඊළඟ බලය ලබාගැනීමේ සටනක මෙහෙය වෙනවා. ඒත් වර්තමාන තත්ත්වය සාමාන්‍ය තත්ත්වයක් නෙමෙයි. දැන් තියෙන්නේ අසාමාන්‍ය තත්ත්වයක්. ඒ තමයි රාජ්‍ය බංකොලොත් වීමේ ඉඩකඩ. මොකද විපක්ෂය බලයට ආවත් ඒ අයටත් ඒක මුහුණදෙන්න වෙනවා. ඊළඟ ජනාධිපතිවරණය තියෙන්නේ 2024, ඊළඟ මහ මැතිවරණය තියෙන්නේ 2025, අනෙක් මැතිවරණ මේ ආණ්ඩුව ඊට කලින් තියෙන්නේ නෑ. තිබ්බත් රාජ්‍ය බංකොලොත් වීම නවත්තන්න රාජ්‍ය පාලනයේ වෙනසක් නෑ. ඒ නිසා විපක්ෂයට බලගතු වගකීමක් තියෙනවා, රාජ්‍ය මූල්‍ය පාලනය පාර්ලිමේන්තුව සතු නිසා රට වැටෙන්න යන බංකොලොත් භාවයෙන් මුදවාගන්න. මොකද රට බංකොලොත් වුණොත් ආයේ අවුරුදු 10කට 15කට රට ගොඩගන්න වෙන්නේ නෑ.

දැන් මේ සියල්ලෙන් තාඩන පීඩනයට ලක්වෙන්නේ ජනතාවනේ. ජනතාවට මොන වගේ වගකීමක්ද තියෙන්නේ රටේ වර්තමාන තත්ත්වය එක්ක?

ජනතාවට තියෙනවා ලොකු වගකීමක්. ගෑස් කිරිපිටි ආහාර නැති වුණාම පෝලිම්වල ඉන්න එකවත්, භාණ්ඩ මිල ඉහළ ගියාම ඒක පිළිඅරගෙන ඉන්න එකවත්, ගෑස් පිපිරුණාම බෙහෙත් දාගන්න එකවත් නෙමෙයි කරන්න ඕන. ජනතාව මේ වෙලාවේ තමන්ගේ ඉරණම අතට ගන්න ඕන. එහෙම අතට ගන්නකල් ආණ්ඩුව තමන්ගේ වගකීම ඉෂ්ට කරන්නේ නෑ. මොකද ආණ්ඩුව දැන් මූල්‍ය පාලනය කරන්නේ නෑ. ආණ්ඩුව අසමත්. ඒ නිසා ජනතා වගකීම ඉෂ්ට කරන්න ජනතාවගේ කාලයත් දැන් ඇවිල්ලා තියෙන්නේ.

දැන් ඔබ කිව්වා වගේ විපක්ෂයට මේ වෙලාවේ විශාල වගකීමක් තියෙනවා. ඒත් අපි දැකලා තියෙනවා විපක්ෂය තවම සාම්ප්‍රදායික පොරොන්දු දේශපාලනයේ වචනයක් වෙච්ච “අපි ආපුවම කරන්නම්” කියන එක කියනවා. කිසිම සැලැස්මක් ප්‍රතිපත්තියක් නෑ. පුළුවන් වෙයිද එහෙම ගිහින් ජනතාව දිනාගන්න?

පක්ෂ ප්‍රතිපත්තිවල ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා වගේම ජනතාවට විශ්වාසය නැති ප්‍රශ්නයකුත් තියෙනවා. 2015දී ජනතාව අභීත තීන්දුවක් ගත්තා ජනප්‍රිය නායකයෙක් වෙච්ච මහින්ද රාජපක්ෂට එරෙහිව. ඒත් ආණ්ඩුවෙන් වුණේ ජනතාවගේ බලාපොරොත්තු කඩවුණ එක. ඒ වගේම අද මුහුණ දෙමින් ඉන්නේ 2005 ඉඳලා 2015 වෙනකල් ආර්ථික සංවර්ධන මුලාවෙන් පෙන්නපු සීයට 8ක වර්ධනය වේගයක් කියලා මවාපාපු ඒ වගේම සංවර්ධනය මගින් අතිශය ලෙස හොරාකාපු දේවල් වල ප්‍රතිඵල. ඒ නිසා ජනතාවට කලකිරීමක් තියෙනවා. ඒත් ගිය ආණ්ඩුව ගත්තම ඒ ආණ්ඩුව රට බංකොලොත් වෙන්න දුන්නේ නෑ. දෙන්න පුළුවන් උපරිම සහන දුන්නා. ඒත් යම් කඩාවැටීමක් නිසා ජනතාව අත්හැරියා. ඒ වගේම වර්තමාන ආණ්ඩුව සම්බන්ධයෙනුත් එවැනි තත්ත්වයක් ජනතාවට ඇතිවෙලා තියෙන්නේ. මේ සියල්ල නිසා ජනතාව වික්ෂිප්ත වෙලා ඉන්නේ. ඒකට මම කරන්නම්, අපි ආපුවම කරන්නම් වගේ උත්තර හරියන්නේ නෑ. ඒකට දැනුම තියෙන දැක්මක් තියෙන පිරිසකගෙන් යුක්ත වැඩපිළිවෙළක් හදන්න ඕන.

දැන් ජනතාවට දකින්න ඕන ඉදිරි ආණ්ඩුවේ රූපයක්ද? නැත්නම් අලුත් ජනාධිපති කෙනෙක්ද?

ජනතාවට ඕන වෙලාවට කිරිපිටි ගෑස් ටික ගන්න. විදුලි කප්පාදුවක් නොවෙන තැනට රට පත් කරගන්න. ඒකට වැඩ කරන්න ඕන නම් අපි ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය වෙළඳපොළට විවෘත වෙලා වැඩ පිළිවෙළක් ඇතිව වැඩ කරන්න ඕන. ජනතාව දැන් බලන්නේ ඒ වැඩපිළිවෙළත්, ඒ වැඩපිළිවෙළ ක්‍රියාත්මක කරන්න පුළුවන් කණ්ඩායමත් කවුද කියලා. අන්න ඒ දේ කරන්න ශක්තියත් අවශ්‍ය කණ්ඩායමත් ඉන්නවා කියලා ජනතාවට අපි පෙන්වන්න ඕන. කිසිම දෙයක් නොකර මට කරන්න පුළුවන් කියන දේ කියලා වැඩක් නෑ. ඒක කරන්න වැඩකරලා පුරුදු, හොඳ ශක්තියක් තියෙන පක්ෂ විපක්ෂ කණ්ඩායමක් එකතුවෙන්න ඕන.

දැන් ඔබත් විපක්ෂයේ අය වගේම නව දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් අරගෙන යනවා 43 වන සේනාංකය කියලා. ඔය ඔබේ කණ්ඩායමත් දැනට විපක්ෂය වෙනුවෙන් දුවන කණ්ඩායම් අතරත් කොහොමද වෙනස් වෙන්නේ?

43 දී තමයි අධ්‍යාපනයේ විප්ලවීය වෙනස ඇතිවුණේ. නිදහස් අධ්‍යාපනයත් එක්ක තමයි අද මේ ඉන්න වෘත්තීයවේදීන්, පරිපාලකයෝ හැටියට, ඇතැම් ව්‍යාපාරිකයෝ හැටියට කරළියට ඇවිත් ඉන්නේ. ඒත් ඒක දේශපාලනයේ වෙලා නෑ. දේශපාලනයේ වෙලා තියෙන්නේ වංසක්කාර පවුල් කීපයක් ඒ අයට ඕන විදිහට මේක මෙහෙයවමින් මාධ්‍ය ආයතන මිලට ගනිමින් ක්‍රියාත්මක වෙමින් යන්නේ. මේ තත්ත්වයෙන් රට ගලව ගන්න ඕන. එහෙම ගලවගෙන රට හදන්න පුළුවන් පිරිසකට මේ රට බාරදෙන එක තමයි අපේ අරමුණ. ඒ පූර්ණ වෙනස ඇති කරන්න තමයි වසරක් පුරා සංවිධානය වෙලා මේක දීප ව්‍යාප්ත මට්ටමින් ගොඩනගාගෙන තියෙන්නේ.

මේක පවතින දේශපාලන පක්ෂ වලට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වෙන සංවිධානයක්ද? 

නෑ. අපි කිසිම කෙනෙකුට එරෙහි නෑ. ඒත් රාජපක්ෂ පාලනයට එරෙහිව අපි හැම තිස්සෙම ක්‍රියාත්මක වෙනවා. හැබැයි අපි රාජපක්ෂ ප්‍රතිපත්තියට එරෙහි කියලා ආයේ රට අවුල් කරන, විනාස කරන කිසිම වැඩකට අපි සහය දෙන්නේ නෑ. ඒ මොකද 2015 සහ 2019දී ජනතාව රුවටුණු අත්දැකීම තව වතාවක් ලබාදෙන්න අපි සූදානම් නෑ.

ඒ කියන්නේ ඔබ මේක දේශපාලන බලවේගයක් හැටියට වෙනම කරළියට ගේන්න යන්නේ?

අපි පැති දෙකකින් යනවා. එකක් ජනතාව දැනුවත් කරමින් මේ රටට ආදරය කරන ජනතාවාදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පිරිස් එක්ක ජාතික මධ්‍යස්ථානයක් ගොඩනගනවා. ඒ වගේම බහුජන ව්‍යාපාරයක් හැටියට ජනතාව නැගිට්ටවන්න අහිංසාවාදී විදිහට සාමූහිකව ඒ වෙනුවෙන් ජනතාව පෙළගස්වන්න අපි කටයුතු කරනවා.

දැන් මේ දේශපාලනය ගැන ජනතාව කලකිරිලා ඉන්නේ. ඒ බිඳුණු තරුණ ප්‍රජාව කොහොමද නව දේශපාලනයක් වෙනුවෙන් එකතු කරගන්නේ?

ඉස්සෙල්ලම මේ ඩොලර් අර්බුදය විසඳගන්න ඕන. ඒ සඳහා ඩොලර් උත්පාදනය කරන්න ඕන. ඒ වෙනුවෙන් වටිනාම සාධකය තමයි උගත් තරුණ පරපුර. ඒ උගත් පරපුර වෙනුවෙන් වටිනා වටපිටාව අපි සැකසිය යුතුයි. ඒ සඳහා අපි කැපවිය යුතුයි. අද තරුණ පරපුර රට දාලා යනවා. අපිට ඒ ගැන මොනවත් කියන්න බෑ. මොකද මේ රටේ තත්ත්වයත් එක්ක ඒක වෙන දෙයක්.ඒත් එදා තරුණ පරපුර කළේ රටට එරෙහිව කැරළි ගහන එක, අද තරුණ පරපුර කරන්නේ මේ රට දාලා යන එක. ඒ අයට ඉන්න හිතෙන රටක් වෙන්න නම් ඒ අය කේන්ද්‍ර කරගෙන ගොඩනැගෙන ව්‍යාපාරයක් වෙන්න ඕන. එහෙම නැතුව නිදහස් කලාව, ඇඟලුම් කර්මාන්ත, කුරුඳු සුරුට්ටු හැදිල්ල, ගංජා වැවිල්ල නෙමෙයි විසඳුම. නව උත්පාදනය හරහා තරුණයන්ගේ දැනුම කේන්ද්‍ර කරගත් ව්‍යාපාර තමයි අරඹන්න ඕන.

දැන් ඔබ මේ පවතින දේශපාලනය විවේචනය කරනවා. ඒකට එරෙහිව බලවේගයකුත් හදනවා. ඒත් ඔබ තවම ඉන්නේ මේ තියෙන පක්ෂ දේශපාලනයේ. ඉතිං කොහොමද ඒක විශ්වාස කරන්නේ?

අපි දරපු අමාත්‍යංශ හරහා රටට ආදර්ශයක් දීලා තියෙනවා. ඒත් අද බලන්නකෝ ලයිට් කැපෙනවා. ඩොලර් හිඟ නිසා තෙල් නෑ. මම ඔය තෙල් සංස්ථාවත් පාලනය කරලා තියෙනවා. විදුලි බල මණ්ඩලයත් පාලනය කරලා තියෙනවා. ජනාධිපති අගමැති මුදල් ඇමති යන අයගෙන් මට බලපෑමක් නැත්තන් මම ස්වාධීනව ඒ ආයතන පාලන කරලා තියෙනවා. ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලය 2015 අවුරුද්දේ කෝටි 4500ක් පාඩු ලබලා හිටියේ. අපි කෝටි 2000ක් ලාබ ලැබුවා. ණය ගෙව්වා, පැය 24ම විදුලිය ලබාදුන්නා. විදුලිය ඉල්ලුම වෙනුවට විදුලිය අපි පාලනය කරන ක්‍රම හැදුවා. තෙල් මිල පවා අඩු කළා. විශේෂයෙන් දූෂණයෙන් තොරව රාජ්‍ය පාලනය කරන හැටි අපි පෙන්නුවා. ඔය පෝට් සිටිය, සැහැල්ලු දුම්රිය සේවය ඒකට උදාහරණ. ඒ නිසා අපි වැඩකරන හැටි රටට පෙන්නලා තියෙන්නෙ.

එහෙම වැඩක් කරපු චම්පිකට පුළුවන්ද වර්තමාන දේශපාලන ක්‍රමය වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න?

දේශපාලනය එහෙමයි. ඒත් අපි දේශපාලනික වශයෙන් පොදු කාරණාවලදී එකඟ වෙනවා. අපි හැම මොහොතකම අපේ ප්‍රතිපත්තිය සමඟ එකඟ නම් විතරයි ඉන්නේ.

දැන් මේ තියන විදුලි අර්බුදයට, ඛණිජ තෙල් අර්බුදයට හිටිය අයත් වගකියන්න ඕන කියලා වර්තමාන ඇමැතිවරුම කියනවා. ඔබ ඔය දෙකම දරපු කෙනෙක්. මොකද හිතන්නේ ඒ චෝදනා ගැන?

මොන පිස්සුද? ඩොලර් නැති නිසානේ මේ අර්බුදය ඇවිත් තියෙන්නේ. කාගෙවත් අර්බුදයක් නිසා නෙමෙයි. ඒකට වුණේ මහින්ද මහත්තයගේ ආණ්ඩුව වාණිජ පොලියට ණය අරගෙන කිසිම ආදයමක් නැති ව්‍යාපෘති වලට මුදල් යෙදව්ව නිසයි මෙහෙම වුණේ.

දැන් මේ තත්ත්වය එක්ක ඔබලා කියන්නේ රට යන ක්‍රමය අමාරුයි කියලා. එහෙම බැලුවම තව කට්ටියකට ඇවිල්ලත් කරන්න බෑ. කොහෙටද මේ රට යන්නේ?

අනිවාර්යයෙන් රට බංකලොත් වෙන එක නවත්තන්න ඕන. ජාත්‍යන්තරය ස්වෛරී වශයෙන් රට බංකලොත් බව ප්‍රකාශ කළොත් අවුරුදු 10-15කට ගොඩනගා ගන්න බැරි වෙනවමයි. ඒ නිසා මෙකෙන් ගැලවෙන්න අපි කැපවිය යුතුයි. එහෙම නැතුව 69 ලක්ෂයෙන් දැන් සැපද කියලා අහලා වැඩක් නෑ. හැබැයි එක දෙයක් මේ රාජපක්ෂවරු එක්ක නම් රට තව අඟලක් ඉස්සරහට අරන් යන්න වෙන්නේ නෑ. රාජපක්ෂවරු නොවන කණ්ඩායමක් එක්කයි මේක ඉස්සරහට අරන් යන්න පුළුවන් වෙන්නේ.

එහෙම ගොඩඑන්න මොකක්ද කරන්න ඕන?

ඒ සඳහා රජයේ ආදායම් වැඩි කරගන්න ඕන. වියදම් අඩු කරන්න ඕන. රාජ්‍ය ආයතන යම් ප්‍රමුඛතා වැඩපිළිවෙළකට අනුව ප්‍රතිව්‍යූහගත කරන්න ඕන. දේශීය වශයෙන් නිෂ්පාදනය කරන දේවල් දේශීය වශයෙන් නිෂ්පාදනය කරන්න ඕන. කෘෂි ක්ෂේත්‍රවල වෙනසක් කරන්න ඕන. ණය ක්ෂේත්‍රවල බේරුම් ක්‍රමයක් යොදාගන්න ඕන. ඒකාධිකාරය, ජාවාරම්වලට ඉඩ නැති ආයෝජන ක්‍රමයක් හදන්න ඕන. විශේෂයෙන් 20 වැනි සංශෝධනය ඉවත් කරලා රාජ්‍ය ස්වාධීනත්වය ඇති කරන්න ඕන. සම මිතුරු ක්‍රමයක් රටවල් එක්ක කටයුතු කරන්න ඕන. එහෙම කළොත් අවුරුදු තුනක් වගේ කාලයක් ඇතුළත යම් ප්‍රමාණයකින් ගොඩඑන්න පුළුවන්.

දේශපාලන පෙරළි එන්නේ පවතින ක්‍රමයට විකල්පයක් හැටියට. ඒත් වෙන්නේ ආදේශකයක් වෙන එක. ඊළඟට බලයට එන්න ඕන කණ්ඩායම හරි නායකයා හරි මොකක්ද කරන්න ඕන?

රජයේ ආදායම් නග්ග ගන්න වෙනවා. රජයේ වියදම් පාලනය කරන්න වෙනවා. තෙල් නැති, කිරිපිටි නැති, අත්‍යවශ්‍ය බෙහෙත් නැති, ගෑස් නැති රටකට අධිවේගී මාර්ග හදන්න රටේ ජාතික ධනය යට කරන්න ඕන නෑ. මොනවද අපේ ප්‍රමුඛතා කියන එක ගැන අපි අවධානය යොමු කරන්නම ඕන. පොහොර ප්‍රශ්නය විසඳන්න ඕන. විශේෂයෙන් පුණර්ජනනීය බලශක්තිය කෙරෙහි අවධානය යොමුකරන්න ඕන. ඒ වගේම තුන් හතර දෙනෙක් අතේ තියෙන ජාවාරම්කාර ව්‍යාපාර ක්‍රමය නතර කරලා පොදුවේ හැමදෙනා අතරම බෙදිලා යන ක්‍රමයක් ඇති කරන්න ඕන.

දැන් ඔබ කියන වෙනස ඔබට කරන්න නම් ඔබ රටේ නායකයා වෙන්න ඕන. මේ පරිවර්තනය කරන්න යන්නේ ඔබ රටේ නායකයා වෙලාද?

ඕකට මම ඇති තරම් උත්තර දීලා තියෙනවා. මේ වෙලාවේ ජනාධිපතිවරණයක් ගැන හිතන්න ඕන කාලයක් නෙමෙයි. ඊට කලින් රට බංකොලොත් වෙන්න යන්නේ. ඒ නිසා රාජපක්ෂ නොවන සාමූහික එකමුතුවකින් මේ රට ගොඩනගන්න ඕන.

 ගයාන් ගාල්ලගේ