60 නීතියෙන් වෛද්‍යවරුන් මුදාහරිමු
හොඳ තීන්දුවක වුවද වැරදෙන තැන් තිබිය හැක. අවුරුදු 60 න් රජයේ සේවකයන් විශ්‍රාම ගත යුතු බවට රජය ගෙන ආ තීන්දුව රටේ ආර්ථිකය සම්බන්ධයෙන් සලකා බලන විට හොඳ තීන්දුවකි. පසුගිය පාලන කාලය තුළදී රජයේ සේවකයන් විශ්‍රාම ගත යුතු වයස් සීමාව 63 දක්වා වැඩි කර තිබිණි. එසේ කළේ ඇයිද යන්නට එක පිළිතුරක් නොව පිළිතුරු ගණනාවක්ම තිබේ.
ආණ්ඩුවේ පිළිතුර එතරම් පැහැදිලි නොවීය. එහෙත් රටේ බහුතරයක් දෙනාගේ අදහස වූයේ ඒ ආණ්ඩුව දේශපාලන වාසි සඳහා රජයේ සේවකයන්ගේ කැමැත්ත දිනාගැනීමට ගනු ලැබූ තීන්දුවක් බවය. එසේම ඉහළ තනතුරුවල තමන්ට අවශ්‍ය පුද්ගලයන් දිගටම රඳවා තබාගැනීම ද එහි තවත් යටි පෙළේ අදහසක් විය. කෙසේ වුවත් රටේ බහුතරයක් එම තීන්දුවට අකැමැත්තෙන් සිටි බව පසුව පැහැදිලි විය.
වත්මන් රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාගේ පාලනය බහුතරයකගේ එම අකැමැත්ත තේරුම් ගන්නට ඇත. එසේම රජයේ සේවකයන්ගේ බර රටේ ආර්ථිකයට දරාගැනීමට අපහසු තරම් විශාල වීම ද 60 තීන්දුවට තවත් හේතුවකි. විශ්‍රාම ගැන්වීමේ සීමාව අවුරුදු 63 සිට 60 දක්වා අඩු කිරීමෙන් එය තරමක් දුරකට පාලනය වනු ඇතැයි රජයේ අදහස වන්නට ඇත. මේ නිසා වසර අවසානයේ දෙසැම්බර් 31 වැනිදා වනවිට වයස 60 පිරෙන සියලු රජයේ සේවකයන් විශ්‍රාම යා යුතු බවට නියෝගයක් නිකුත් විය.
විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන්ගේ සංගමය නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් ප්‍රකාශ කර තිබුණේ දෙසැම්බර් 31 වැනිදා වයස 60 සම්පූර්ණ වන විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන් 300කට ආසන්න පිරිසක් මේ තීන්දුව හේතුවෙන් විශ්‍රාම යන බවය. එය එක් දිනක් තුළ විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන් වැඩිම පිරිසක් විශ්‍රාම යන දිනය වනු ඇතැයි ද ඔවුන්ගේ නිවේදනයේ සඳහන්ය.
කෙසේ වුවද තරුණ විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන් පිරිසක් ප්‍රකාශ කරන්නේ වයස 60 නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීම හොඳ තීන්දුවක් බවය. ජ්‍යෙෂ්ඨ වෛද්‍ය විශේෂඥයන් 63 දක්වා සේවයේ යෙදී සිටීමෙන් තමන්ගේ උසස්වීම් ප්‍රමාද වන බවත් කොළඹ ඇතුළු පහසු ප්‍රදේශවල ඉතා දීර්ඝ කාලයක ජ්‍යෙෂ්ඨ විශේෂඥයන් රැඳී සිටීම නිසා නිසි සේවා කාලය සම්පූර්ණ කිරීමෙන් පසුව ද තමන්ට එම ප්‍රදේශවලට මාරුවීම් ලබාගැනීමට නොහැකි වී ඇති බවද ඔවුහු පෙන්වා දෙති. එහෙත් අත්‍යාවශ්‍ය විශේෂ සේවා සිදු කරන විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන්ට සේවා දීර්ඝ ලබාදිය යුතු බවද ඔවුහු කියති.
රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය සඳහන් කරන්නේ රජයේ තීරණය හේතුවෙන් විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන් 300කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් සහ සෙසු වෛද්‍යවරුන් 500කට ආසන්න පිරිසක් දෙසැම්බර් 31 වැනිදා වනවිට එකවර විශ්‍රාම යාම සිදුවන බවය. මේ නිසා සියලුම වෛද්‍යවරුන්ගේ විශ්‍රාම යාමේ වයස අවුරුදු 63ක් දක්වා ඉහළ දමන ලෙස රජයෙන් ඉල්ලා සිටින බවත් මෙසේ වෛද්‍යවරුන් විශාල සංඛ්‍යාවක් එකවර විශ්‍රාම ලැබුවොත් රෝහල් පද්ධතිය බරපතළ අර්බුදයකට ලක්වනු ඇති බවත් රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය ප්‍රකාශ කරයි.
විශ්‍රාම ගන්නා විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන්ටත් සෙසු ජ්‍යෙෂ්ඨ වෛද්‍යවරුන්ටත් මේ තීන්දුව හේතුවෙන් සිදුවන පාඩුවක් නැත. ඔවුන්ට පෞද්ගලික රෝහල් සහ තමන් විසින්ම පවත්වාගෙන යන වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානවලින් දිගටම ආදායම ලබාගත හැක. විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන් සහ සෙසු වෛද්‍යවරුන් බොහොමයක් රජයේ සේවයේ සිටියදී පවා පෞද්ගලික වෛද්‍ය සේවයේ නිරතව සිටිති. එහෙත් අඩු ආදායම්ලාභීන් පමණක් නොව පෞද්ගලික වෛද්‍ය රක්ෂණවලට හිමිකම් නොකියන බොහෝ දෙනාත් වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ලබාගැනීම සඳහා යන්නේ රජයේ රෝහල්වලටය. දැනට ද රෝහල් බොහොමයක විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන්ගේ හිඟයක් පවතී. විශේෂයෙන් අර්ධ නාගරික සහ ග්‍රාමීය ප්‍රදේශ රෝහල්වල ඇතැම් සායන පවා නවත්වා දමා තිබෙන්නේ විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන්ගේ හිඟය හේතුවෙනි. එවැනි අවස්ථාවක මෙවැනි විශ්‍රාම ගැනීමක් සිදුවුවහොත් එය වරප්‍රසාද නොලත් පන්තියේ පොදු මහජනතාවගේ පැත්තෙන් සිදුවන බරපතළ අසාධාරණයකි. ඔවුන්ට විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන්ගේ ප්‍රතිකාර සඳහා පෞද්ගලික රෝහල් කරා යාමට හැකියාවක් නැති බැවිනි.
විශ්‍රාම යාමට නියමිත විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන් අතර ළමා රෝහලේ 15 දෙනකු ද මහරගම අපේක්ෂා රෝහලේ 9 දෙනකු ද සිටින අතර ඇට මිදුළු බද්ධ කිරීමේ සැත්කම් සඳහා එක්වන පාරවිලයනය පිළිබඳ විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන් 08ක් ද සිටින බව සඳහන්ය. එවැනි විශේෂඥයන් රටේ සිටින්නේ 33 දෙනකු පමණි. රජය සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රය තුළ පවතින මේ සුවිශේෂී තත්ත්වය සම්බන්ධයෙන් විධිමත් විමර්ශනයක් සිදු කර වෛද්‍යවරුන් සඳහා වෙනම තීරණයක් ක්‍රියාත්මක කිරීම සුදුසු යැයි අපි සිතමු.
විශ්‍රාම ගැන්වීමේ වයස් සීමාව 60 දක්වා අඩු කිරීම හේතුවෙන් වෛද්‍ය ක්ෂේත්‍රය බරපතළ අර්බුදයකට ලක්වුවහොත් එවැනි තීන්දුවකින් බලාපොරොත්තු වන ආර්ථික වාසිය ලබාගැනීමට ද රජයට නොහැකි වනු ඇත. ලෙඩරෝග හේතුවෙන් වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර සේවා සහ ඖෂධ සඳහා දැරීමට සිදුවන අධික මිල දැරිය නොහැකි මට්ටමකට පත්වන තත්ත්වයක් තුළ රෝගීන් තවදුරටත් පීඩනයට පත් කළ යුතු නැත. මේ බව සලකා විශ්‍රාම ගැන්වීමේ වයස් සීමාව 60 දක්වා පහළ දැමෙන නීතියෙන් විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන් සහ ජ්‍යෙෂ්ඨ වෛද්‍යවරුන් මුදාහැරීම වඩාත් සුදුසු යැයි පෙන්වා දීමට කැමැත්තෙමු. වෛද්‍යවරුන් වයස 63 දක්වා සේවය කිරීම ගැන කිසිවකුත් විරුද්ධ නොවනු ඇතැයි අපි සිතමු.