කල්ගිය ඡන්දෙන් පස්සේ...
පුංචි ඡන්දය කල් තබන ලෙස ඉල්ලා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන ලද පෙත්සම් විභාගයට ගැනීම ලබන මැයි මස 11 වැනිදා දක්වා කල්තබනු ලැබීය. ඒ අනුව පුංචි ඡන්දය මාර්තු 09 වැනිදා පැවැත්වෙනු ඇති බවට තිබූ බලාපොරොත්තුව ඈතටම තල්ලු වී ගියේය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් තීන්දුවක් ලැබීම මැයි දක්වා කල්යාම හේතුවෙන් මැතිවරණ කොමිසම එම මැතිවරණය පැවැත්වීම සඳහා මෙතෙක් ගෙන ගිය ක්‍රියාමාර්ගය ඇනහිටිනු ඇතිදැයි එකවරම කිව නොහැකිය. ඒ පිළිබඳ තීන්දු කොමිසම මගින් ගත යුතුව තිබේ.
කෙසේ වුවද මේ යන විදියට පුංචි මැතිවරණය මාර්තු 09 වැනිදා පැවැත්වීම නොකෙරෙන දීගයක් බවට පත්ව තිබේ. ඒ අනුව ලබන 19 වැනිදායින් පසුව රටේ පළාත් පාලන ආයතන 340ක පාලනය අවසන් වෙයි. එසේ අහෝසි වන පළාත්පාලන ආයතන කාර්යභාරය ඉටු කිරීමේ වගකීම පළාත් පාලන කොමිසාරිස්වරුන්ට පැවරෙනු ඇති බවද සඳහන්ය.
මේ කුමක් වුවත් මාර්තු 19 වැනිදායින් පසුව ප්‍රාදේශීය සභා, නගර සභා සහ මහ නගර සභා පාලනය මහජන නියෝජිතයන්ගෙන් තොරවනු ඇත. පළාත් සභාද වසර කිහිපයක සිටම අක්‍රීය තත්ත්වයක පවතින බැවින් මහජනතාව විසින් තෝරා පත්කරගනු ලබන මන්ත්‍රීවරුන් පිරිසක් සිටින්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ පමණි. පාර්ලිමේන්තුවේ සංයුතියද විවිධාකාර වෙනස්වීම්වලට භාජනය වෙමින් පැවතීම හේතුවෙන් ආණ්ඩු පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් කවුද විපක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් කවුද කියා හඳුනාගැනීමද අපහසු වී තිබේ. සමස්ත රටේම පාලනය කිසියම් ව්‍යාකූල තත්ත්වයකට පත්වෙමින් තිබෙන බව පැහැදිලි ය.
පුංචි ඡන්දය කල් යනවිට එම ආයතනවලින් මහජනතාවට ඉටුවිය යුතු සේවය අඛණ්ඩව පවත්වාගෙන යාමේ වගකීම පැවරෙන්නේ ආණ්ඩුවටය. ඡන්දය කල්යාම ආණ්ඩුවේ වැඩි පිරිසකගේ ප්‍රීතියට හේතුවිය හැකි වුවත් ජනතාවගේ පැත්තෙන් එය ඔවුන්ගේ කැමැත්ත ප්‍රකාශ කිරීමට තිබූ අවස්ථාවක් අහිමි වීමකි. ඒ අනුව මහජන ඡන්දයෙන් බලයට පත්වීමට පෙරුම් පුරාගෙන සිටි මන්ත්‍රීන් පිරිසකගේ මෙන්ම අතට ලැබුණු අවස්ථාවෙන් ආණ්ඩුව කෙරෙහි පවතින කැමැත්ත හෝ විරෝධය හෝ ප්‍රකාශ කිරීමට තිබූ අවස්ථාව අහිමි වූ ජනතාවකගේද බලාපොරොත්තු කඩ වී තිබේ. මෙයින් උද්ගත විය හැකි තත්ත්වය පාලනය කර ගැනීමට ආණ්ඩුවට බලවත් වෙහෙසක් දැරීමට සිදුවිය හැකිය.
විදුලි බිල වැඩි කිරීමත්, ඉහළ නැංවූ උපයන විට බදු ගෙවීමත් හේතුවෙන් බලවත් පීඩනයට ලක් වී සිටින පොදු මහජනතාව මේ වනවිටද තව අරගලය පාරට ගෙන ඒමට කැසකවමින් සිටිති. විශ්ව විද්‍යාල සිසුන්ගේ අරගලද නිමක් නැත. මේ අල්ලපනල්ලේ ඡන්දය කල්යාමෙන් සිදුවන ජනතාවගේ අසහනය එම අරගලවලට ගින්දර දැමීමක් වීමටද ඉඩ තිබේ. එසේ වුවහොත් ජනතාවගේ ගැටලුවලට ඔවුන්ට පිළිගත හැකි විසඳුම් දීමකින් තොරව තත්ත්වය සමනය කර ගැනීම පහසු නොවනු ඇත.
අනෙක් අතට පුංචි ඡන්දය කල්ගියා හෝ එවැනි ඡන්දයක් නැතැයි කියා හෝ එදිනෙදා කටයුතුවලින් ඈත්වීමට ආණ්ඩුවට හැකියාවක් නැති බවද කිව යුතුය. ආණ්ඩුව දිගින් දිගටම කියා සිටියේ රටේ ආර්ථික ගැටලුවලට විසඳුම් සෙවීමකින් තොරව ඡන්දයක් තැබීමට හැකියාවක් නැති බවය. එසේනම් දැන් ඡන්දය පිළිබඳ අලකලංචිවලට විරාමයක් ලැබී තිබීම හේතුවෙන් ආර්ථික ගැටලු විසඳා ගැනීමේ ක්‍රියාමාර්ගවලට එළඹීමත් ඒ සඳහා සුදුසු පියවර ගැනීමත් සඳහා ආණ්ඩුව අප්‍රමාදව ක්‍රියාකළ යුතුවෙයි. අයි.එම්.එෆ්. ණය පහසුකම ලබාගැනීම ආණ්ඩුවේ ආර්ථික ප්‍රමුඛතා ලැයිස්තුවේ අංක 01 වශයෙන් සලකන බව පෙනී යන හෙයින් එය ලබා ගැනීමේ ක්‍රියාවලිය වේගවත් කිරීමද අවශ්‍ය වනු ඇත. එහි පළමු වාරිකය ලබා ගැනීම සඳහා වන කොන්දේසි සියල්ල මේ වනවිට සපුරා අවසන් බවද පෙබරවාරි 15 වැනිදා වනවිට විදුලිය බිල වැඩි කිරීම එයින් එකක් බවද සඳහන්ය.
ආණ්ඩුව තම වියදම් පාලනය කර ගැනිමට විවිධ පියවර ගනිමින් සිටින බවද පෙනී යයි. එහෙත් ඒ ඇතැම් පියවරට පරස්පර අන්දමින් රජය කටයුතු කරන බවද කිව යුතුය. රජයේ රෝහල්වලට අත්‍යවශ්‍යම බෙහෙත් මිලදී ගැනීමට මුදල් නොමැතිව තිබියදීත් එසේම රාජ්‍ය වියදම් කළමනාකරණය සහ පාලනය කිරීම යටතේ වෛද්‍යවරුන් ඇතුළු සියලුම සෞඛ්‍ය කාර්ය මණ්ඩලවල අතිකාල සහ අමතර දීමනා 15% කින් කපාදමන තත්ත්වයක් තිබියදීත් නිදහස් උළෙල සැමරීමට විශාල මුදලක් වැය කිරීමට රජය කටයුතු කළේය. ජනරජ පෙරහරක් පැවැත්වීමටද විශාල මුදලක් වැය කෙරිණි. රජයේ අමාත්‍යවරුන්ගේ සහ රාජ්‍ය අමාත්‍යවරුන්ගේද වියදම් තවමත් කිසි ලෙසකින්වත් අඩුකර නැත. ඔවුන්ගේ යානවාහන භාවිතය ඒ සඳහා ඉන්ධනවලටද විශාල මුදල් වැය කිරීම පමණක් නොව උත්සව පැවැත්වීමද තවමත් සිදුවෙයි. නුවර ජනරජ පෙරහර නැරඹීමට ඇරියුම් ලැබූ සියලු මැති ඇමැතින්ද රාජ්‍ය නිලධාරීන්ද එහි ගොස් සිටියේ තම පෞද්ගලික වාහන වලින් යන මුදලින් නොව රටේ මහජනතාවගේ බදු මුදලිනි. මේ සියලුදෙනා ආපසු කොළඹ ආවේ මහනුවර සුඛෝපභෝගී හෝටල්වල නැවතී කැබිනට් රුස්වීමක් පවා මහනුවරදී පැවැත්වීමෙන් පසුවය. එයින් පෙනෙන්නේ මැතිවරණයට මුදල් නැති වුවද රජයේ කටයුතුවලට මුදල්වලින් අඩුවක් නැති බවය.
රටේ පොදු මහජනතාව මේ සිදුවීම් දෙස උපේක්ෂා සහගතව බැලූ කාලය දැන් ඉක්ම ගොසිනි. ඔවුන්ට ගැටලුවලට හේතු පැහැදිලි කිරීම් තවදුරටත් අවශ්‍ය නැත. ලයිට් බිලත් වැඩි වී, බදු බරත් උසුලාගත නොහැකි වී ඡන්දයත් නැතිව සිටින ජනතාවට දැන් අවශ්‍ය පැහැදිලි කිරීම් නොව විසඳුම් පමණි.
