ඡන්දෙට ගහන වංගු

2023 වසරේ අවසන් ඉරිදාත් අවසන් දිනයත් යෙදී ඇත්තේ අද (31) දිනටය. හෙමින් උදාවන වසර 2024 මේ රටේ මැතිවරණ වසරක් වශයෙන් හඳුන්වා දී අවසානය. ඒ හඳුන්වාදීම සිදු කළේ ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාය. එතෙක් මැතිවරණ සම්බන්ධයෙන් දැඩි ලෙස විරුද්ධ මතයක රුඳී සිටිමින් අදහස් පළ කරමින් සිටි ජනාධිපති රනිල් හදිසියේම 2024 මැතිවරණ වසරක් වශයෙන් හැඳින්වීය. එපමණකින් නොනැවතී තමන් ජනාධිපතිවරණයේ අපේක්ෂකයකු වශයෙන් ඉදිරිපත් වන බවද ප්‍රකාශ කළේය. තම ජනාධිපතිවරණ කැම්පේන් එකට සහාය දක්වන්නැයි කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් ඉල්ලීමක් ද කළේය.

මුලින් එන්නේ ජනාධිපතිවරණය ද නැතහොත් මහ මැතිවරණය ද යන්න නිශ්චිත නැත. ව්‍යවස්ථාවට අනුකූලව මුලින් පැවැත්විය යුත්තේ ජනාධිපතිවරණයයි. එය සැප්තැම්බර් 16 වැනිදාත් ඔක්තෝබර් 16 වැනිදාත් අතර දිනයක පැවැත්විය යුතු වෙයි. ඒ අනුව ලබන අගෝස්තු මාසයේ මැද භාගයේ සිට රටේ පවතිනු ඇත්තේ ජනාධිපතිවරණයක තද උණුසුමකි. එහෙත් එසේ වනුයේ ජනාධිපතිවරයා ඊට කලින් ජනාධිපතිවරණය හෝ මහ මැතිවරණය හෝ පවත්වන්නැයි ඉල්ලීමක් නොකළහොත් පමණි.
ජනාධිපතිවරණය පැවැත්වීම කල් දැමීමට කිසියම් හෝ ඉඩකඩක් ඇතිදැයි පසුගියදා සිදුවූ හමුවකදී මෙරට ජ්‍යෙෂ්ඨතම මාධ්‍යවේදියකුගෙන් මේ ලියුම්කරු කළ විමසීමකදී ඔහු සඳහන් කළේ ව්‍යවස්ථාවට අනුව නම් එයට කිසිදු ඉඩකඩක් නොමැති බවය. එසේ කරනවා නම් එය කළ හැක්කේ මිලිටරි සහ පොලිස් ආඥාදායක තත්ත්වයක් මත පමණක් බවය. එවැනි තත්ත්වයකට ඉඩක් නොමැති බවද ඔහුගේ අදහස විය.

කෙසේ වුවද මේ වනතුරු මැතිවරණ සම්බන්ධයෙන් දැඩි ස්ථාවරයක නොසිටි පොහොට්ටුව ද දෙසැම්බර් 15 වැනිදා පැවැත්වූ පක්ෂයේ සම්මේලනයත් සමඟ ක්‍රියාකාරී විය. එහිදී හිටපු ජනපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පක්ෂයේ නායකයා වශයෙන් යළි පත් කරගනු ලැබූ අතර මහින්ද සඳහන් කළේ තමන් දේශපාලනයෙන් විශ්‍රාම නොගන්නා බවය. එම සමුළුවේදී කතා කළේ තිදෙනකු පමණි. මහින්ද, බැසිල් සහ පක්ෂ මහා ලේකම් සාගර ය. මේ තිදෙනාගේම කතා තම පක්ෂය ඡන්දයකට මුහුණ දෙන විට එම යාන්ත්‍රණය ක්‍රියාත්මක කරවීමට අවශ්‍ය පක්ෂයේ අරටුව බඳු පාක්ෂිකයන්ගේ මොරාල් එක නැංවීමට වෙන්කර තිබිණි. රට මුහුණ දී සිටින ගැටලු හමුවේ ජනතාව විඳින පීඩනයට ද යම් තරමකට අවධානය යොමු කළත් වඩාත් ඒ කතා කැපවී තිබුණේ තමන්ට එදිරිවාදුකම් කරන අය සමඟ ''හොඳයි හැප්පිලා බලමු'' පන්නයේ කතාය. එය නිසැකවම ඔවුන්ගේ ආධාරකරුවන්ගේ අවශ්‍යතා සපුරණ ගණයේ කතා විය.

හැබැයි ඊට ටික දවසකට පසුව මහින්දගේ අත්සනින් ප්‍රබල නිවේදනයක් නිකුත් විය. එයින් ජනාධිපති රනිල්ගේ බදු ප්‍රතිපත්තිය දැඩි විවේචනයකට ලක් කර තිබිණි. එම බදු අඩුකිරීමට වෘත්තිකයන්ගේ සංගම් සහ වෘත්තීය සමිති 40ක් පමණ ගෙන යන උද්ඝෝෂණ ව්‍යාපාර ශක්තිමත් ආර්ථික මූලධර්මය මත පදනම් වූ ඉල්ලීමක් බවද එහි සඳහන් විය. තමන්ගේ පාලනය යටතේ 2006 වසරේ සිට 2014 ක කාලය තුළ මේ රට අත්විඳි නව වසරක අඛණ්ඩ ආර්ථික වර්ධනය සාක්ෂාත් කර ගැනීමට එම ප්‍රතිපත්තිය විශාල ලෙස දායක වූ බවද ප්‍රකාශ විය.

මේ හැර එම නිවේදනය තුළ රාජපක්ෂ නාමයට එරෙහි සියලු ප්‍රචාරක ව්‍යාපාර, ගජ මිතුරන්ට උදව් කිරීම සඳහා අඩුවෙන් බදු අය කළැයි කියන ප්‍රචාරය සම්බන්ධයෙන් ද තමන්ගේ පරාජයෙන් පසුව 2015 – 2019 අතර පැවති ආණ්ඩුව නව ජාත්‍යන්තර ස්වෛරී බැඳුම්කර ඩොලර් මිලියන 10,000 කට වඩා ලබාගෙන තිබීම සම්බන්ධයෙන් ද චෝදනා මුඛයෙන් කතා කර තිබිණි. කොටින්ම රටේ ආර්ථිකයේ කොන්ද කැඩුණේ 2015 සහ 2019 අතර ලබාගත් එම බැඳුම්කර නිසා බවට ද චෝදනා කර තිබිණි. එසේම එහි දේශපාලන කතාවක් ද විය. එය මෙසේය.

''මා නායකත්වය දෙන ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ ආණ්ඩුවේ කොටසක් වුවත් වත්මන් ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානියා මෙන්ම රාජ්‍ය නායකයා වන්නේ ද අපට වඩා වෙනස් ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරන වෙනත් දේශපාලන පක්ෂයක නායකයෙකි. මේ රට සම්පූර්ණයෙන්ම අරාජික තත්ත්වයට පත්වීමේ තර්ජනයක් පැවති අවස්ථාවක හිටපු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගේ ධූර කාලයේ ඉතිරි කාලය තුළ රට පාලනය කිරීමට පාර්ලිමේන්තුව විසින් අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපතිවරයකු පත් කළේය. නව ජනාධිපතිවරයා රටේ නීතිය සහ සාමය ඉතා සාර්ථක තත්ත්වයට පත් කළේය. ඔහු දැන් විධායක ජනාධිපතිවරයා ලෙස රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තිය මෙහෙයවයි. මේ මොහොතේ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ මූලික යුතුකම වන්නේ ඉදිරි ජාතික මැතිවරණය තෙක් ස්ථාවර ආණ්ඩුවක් තහවුරු කිරීමයි.''

මේ කතාවෙන් පැහැදිලිවම මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ පොහොට්ටුව වත්මන් ජනපතිගේ බදු ප්‍රතිපත්තිය සමඟ නොසිටින බව කියා තිබේ. හැබැයි මහින්ද මීට ටික දිනකට පෙර ජනාධිපති රනිල්ගේ බදු ප්‍රතිපත්තියට පාර්ලිමේන්තුවේදී තම කැමැත්ත ප්‍රකාශ කර අයවැය සම්මත කිරීමට සහාය ද දී තිබිණි. එහිදී නාමල් ඡන්දයෙන් දීමෙන් වැළකී තම විරෝධය ප්‍රකාශ කළත් මහින්ද කියා තිබුණේ එම අයවැය අනාගත දැක්මක් සහිත අයවැයක් වන බැවින් එයට සහාය ලබා දුන් බවය.

බැලූ බැල්මට මේක හතරබීරි කතාවක් වගේ පෙනුණත් ලංකාවේ දේශපාලනයේ හැටි එහෙමය. එළිපිට ප්‍රසිද්ධියේ කරන දේශපාලනයත් පක්ෂය අභ්‍යන්තරයේ සිදුවෙන දේශපාලනයත් එකිනෙකට වෙනස්ය. 

එය එකට කෑවත් බොක්ක වෙනස් කියන වර්ගයේ වැඩකි. ඒ කියන්නේ ඊළඟ ජාතික මැතිවරණය වනතුරු රනිල් ජනපතිගේ න්‍යාය සහ වැඩපිළිවෙළ සමඟ සිටියත් දේශපාලන ගමනේදී ඔහු සමඟ එක්ව ඉදිරියට යාමට පොහොට්ටුව තුළ අදහසක් නොමැති බවය. මහින්දලාගේ අරමුණ වී ඇත්තේ තරමක් දුරට දේශපාලන වශයෙන් හෝන්දු මාන්දු වී සිටින පාක්ෂිකයන් නැගිටුවාගෙන ඊළඟ ජාතික මැතිවරණයේදී පොහොට්ටුවේ මුද්‍රාව ඉහළින්ම සලකුණු කර ගැනීම බව පැහැදිලිය.
මහින්දගේ කතාවේ කිසිදු තැනක ජනාධිපතිවරණයක් පිළිබඳ කියා නැත. ඔහු සඳහන් කරන්නේ ඊළඟ ''ජාතික මැතිවරණය'' තුළදී ක්‍රියාත්මක විය යුතු ආකාරයයි. ඒ කියන්නේ මුලින්ම ජනාධිපතිවරණයක් එන බවට සහතිකයක් තවම නැති බවද?
එහෙම වුණොත් සිදුවිය හැක්කේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැර මහ මැතිවරණයකට යාමයි. පොහොට්ටුව තමන් ලබන අප්‍රේල් මාසයේදී ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයා නම් කරන බව ප්‍රකාශ කිරීමෙන් පැහැදිලි වන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ඔවුන්ගේ ජනාධිපති අපේක්ෂකයා නොවන බවයි. නම් හතරක් සලකා බලන බවත් එයින් එක් නමක් ධම්මික පෙරේරා බවත් පොහොට්ටුව ඍජුවම සඳහන් කළේ පසුගිය දිනකය. ඒ වන විට රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා තමන්ට හිතවත් පොහොට්ටු මන්ත්‍රීන්ලා සහ අමාත්‍යවරුන් කිහිප දෙනකු තම ජනාධිපතිවරණ වැඩපිළිවෙළේ කොටස්කරුවන් බවට පත් කර හමාරය. එහිදී පැහැදිලිව පෙනෙන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා යූ.එන්.පියේ ඡන්ද පදනම හැරුණුවිට පොහොට්ටුවේ තමන්ට සහාය දක්වන පිරිසගේ ද සහාය ඇතුව ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වීමේ සූදානමකින් පසුවන බවයි.

එසේ වුවත් ජනාධිපතිවරණයක් ජය ගැනීමට නම් එවන් ඡන්ද සංඛ්‍යාවක් කිසිසේත් ප්‍රමාණවත් නොවේ. රට ගොඩගැනීමට නම් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට ඡන්ද ලක්ෂ 100ක් ලබා දී ඔහු ජනාධිපති බවට පත් කළ යුතු බවට වජිර අබේවර්ධන මන්ත්‍රීවරයා කළ ප්‍රකාශයට මේ වනතුරු රට ඇතුළෙන් සාධනීය ප්‍රතිචාරයක් ලැබුණේ නැත. ඊයේ පෙරේදා පක්ෂයේ ජ්‍යෙෂ්ඨයකු වන රවි කරුණානායක මහතා කියා තිබුණේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ජනාධිපතිවරණයේදී නිර්පාක්ෂික පොදු අපේක්ෂකයා බවට පත්කිරීමට සියලු දේශපාලන පක්ෂවල සහාය ලබා දිය යුතු බවකි. එහි අනෙක් අර්ථය නම් තරගයක් දී ජනාධිපතිවරණය ජය ගැනීමට යූ.එන්.පියේ බලාපොරොත්තුවක් නොමැති බවය. එහෙම නම් පොහොට්ටුවත්, සජබත්, ජාතික ජන බලවේගයත් ජනාධිපතිවරණයකදී සටනට පිවිසෙන්නේ නම් ජනාධිපති ප්‍රමුඛ යූ.එන්.පියට සිදුවන්නේ සටනකින් තොරව සිදුවන දේ බලා සිටීම පමණි.

එහෙත් ජනාධිපති රනිල් එහෙම නිකම් බලා සිටින නායකයෙක් නොවේ. ඔහු විවිධ ආකාරයකට දේශපාලන කරළිය තුළ ක්‍රීඩා කරමින් සිටින්නෙකි. එසේ නම් ඊළඟ විකල්පය වශයෙන් තිබෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැර මහා මැතිවරණයකට යාමය. ඒ සඳහා පොහොට්ටුවේ බොහොමයක් මන්ත්‍රීවරුන් අකැමැති බව දන්නා ජනාධිපති රනිල් ඔවුන් හසුරුවා ගැනීමට තමන් සමඟ එක්ව ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් නොවන්නේ නම් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින බවට ප්‍රකාශයක් කිරීමට ද ඉඩ තිබේ. බොහෝ දුරට අප්‍රේල් මාසයේදී පොහොට්ටුව තම ජනාධිපති අපේක්ෂකයා නම් කිරීමට පෙර පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමේ තීරණයක් ගැනීමට ජනාධිපතිවරයාට අවස්ථාවක් එළඹෙයි. එවැනි තත්ත්වයකදී මන්ත්‍රීවරුන්ට කළ හැක්කේ කුමක්ද?
මෙවර පාර්ලිමේන්තුවට පළමු වරට තේරීපත්ව සිටින මන්ත්‍රීවරුන්ගෙන් වසර 05 සම්පූර්ණ වන්නේ 2025 අගෝස්තුවේදී බැවින් ඔවුන් විශ්‍රාම වැටුපකට සුදුසුකම් ලැබීමට එම කාලය සම්පූර්ණ කළ යුතුය. මේ නිසා ඔවුන් මහා මැතිවරණයකට කලින් යාමට අකැමැති වනු ඇත. නමුත් නියමිත පරිදි ලබන සැප්තැම්බරයේදී හෝ ඊට ආසන්න කාලයකදී ජනාධිපතිවරණය පැවැත්වීමට සිදුවුවහොත් එහිදී සිදුවන්නේ ද ජයගන්නා ජනාධිපතිවරයා ඊළඟ පැය 24 දී පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට කටයුතු කිරීමය. එසේ වූ විට ඇතිවන්නේ ද නවක මන්ත්‍රීවරුන්ට විශ්‍රාම වැටුප අහිමි වීමය. මේ නිසා පාර්ලිමේන්තුව කලින් විසුරුවා හැරීමට දක්වන විරෝධයෙන් ලොකු වාසියක් මන්ත්‍රීවරුන්ට ලැබෙන්නේ නැත. එහෙම නම් ජනාධිපතිවරයා කුමක් කරයිද?
බොහෝ විට ඉඩ තිබෙන්නේ ජනාධිපතිවරණයකට යාම වෙනුවට අප්‍රේල් මාසය පමණ වන විට මහ මැතිවරණයකට යාම සඳහා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමටය. එයට පොහොට්ටුවේ බහුතර පිරිසක්ද අකැමැති නොවනු ඇත. එහෙම වුණොත් මහ මැතිවරණයකදී තම තමන්ට ලබාගත හැකි ආසන සංඛ්‍යාවත් පක්ෂයක් වශයෙන් තම තමන්ට ලබාගත හැකි ඡන්ද ප්‍රතිශතයත් බලාගත හැක. මෙයට අකැමැති වනු ඇත්තේ සජබ සහ ජා.ජ.බ.යයි.

මේ පක්ෂ දෙකම තම ජනාධිපති අපේක්ෂකයන් නම් කර ජනාධිපතිරණය ජය ගැනීමේ ඉහළ අපේක්ෂාවෙන් පසුවෙයි. එම අපේක්ෂාව කඩා බිඳ දැමීම රනිල් ජනපතිගේ යූ.එන්.පියත් හිටපු ජනපති මහින්දගේ පොහොට්ටුවත් අත්කර ගන්නා දේශපාලන වාසියක් වනු ඇත. රනිල් මහතා පාර්ලිමේන්තුව තුළ ජනාධිපති කරවීමට මහින්දලා හරින්ලා එකතු වුණා වගේම ජනාධිපතිවරණයට පෙර පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා මහ මැතිවරණයකට යාමට ද මේ දෙපිරිසම එක්නූනොත් පුදුමය.

I ශශීන්ද්‍ර