අර්බුදයට මාසයයි
මීට මාසයකට පෙර එනම් ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා අග්‍රාමාත්‍ය ධූරයෙන් පහකොට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා අග්‍රාමාත්‍ය ධූරයේ පිහිටුවනු ලැබීමෙන් පසුව ඇති වූ දේශපාලන අර්බුදයට හෙට (26) මාසයක් සපිරෙයි. දින 30ක් ගත වූවත් අර්බුදය තවදුරටත් ඇදී යන ලකුණු මිස එය සමතයකට පත්වන බවක් පෙනෙන්නට නැත. මේ තරම් කාලයක් එක දිගට රට අකර්මණ්‍ය පැවතීම කිසිසේත්ම රටට හොඳ නැත. අර්බුදයට වහාම විසඳුමක් අවශ්‍යය.
අගමැති ධූරයේ වෙනස් කිරීමට ගත් පියවර මහ විශාල අර්බුදයක් බවට පෙරළුණේ ඒ සමඟ පාර්ලිමේන්තු සභ වාරය කල් තැබීම හේතුවෙනි. ස්ථාවර රජයක් පිහිටුවීම සඳහා එම පියවර ගත් බව ප්‍රකාශයට පත් වුවද එහි යම් අරමුණු වී තිබුණේ අලුත් රජයට බහුතරය හදාගැනීමට ඉඩකඩක් ලබාදීම බව සැඟවිය නොහැක. ඒ බව අන් සියලු දෙනාටමත් වඩා ඉක්මනින් රටේ පොදු මහජනතාව විසින් තේරැම් ගත් බව පැහැදිලිය. ඔවුහු වෙනදා නොතිබූ උනන්දුවකින් රටේ දේශපාලනය දෙසට තම අවධානය යොමු කර සිටිති. පැවැති රනිල් වික්‍රමසිංහ රජයේ විවිධ අඩුපාඩු හේතුවෙන් එම රජය බලයට පත් කිරීමට ඡන්දය ලබා දුන් ජනතාව පවා බලවත් ලෙස කලකිරී සිටි අතර රටේ දේශපාලනය සම්බන්ධයෙන් ඔවුන්ගේ උනන්දුව ද පිරිහෙමින් තිබිණි. එහෙත් ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා රාත්‍රියෙන් පසුව සියල්ල උඩු යටිකුරු විය. දැන් මැති ඇමැතිවරුන්ටත් වඩා රටේ දේශපාලනය ගැන, අර්බුදය ගැන අර්ථකථන සපයන්නේ රටේ පොදු මහජනතාවය.
වත්මන් අර්බුදයට මග පෑදූ පියවර ගත් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා එම පියවර ගැනීමට හේතුව වශයෙන් ගෙනහැර දැක්වූ ප්‍රමුඛ කාරණාව වූයේ රට බේරාගැනීමයි. ඒ සඳහා ජනාධිපතිවරයා යොදාගත් උපක්‍රමය වී තිබුණේ එතෙක් පැවැති ජාතික ආණ්ඩුවෙන් තමන් නායකත්වය දෙන ශ්‍රීලනිප මැති ඇමැති පිරිස ඉවත් කර ගැනීමෙන් ඇමැති මණ්ඩලය විසිර යාමට පාර කැපීමය. එහෙත් එක්සත් ජාතික පෙරමුණට නායකත්වය දෙන රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා මේ පියවර හැඳින්වූයේ ව්‍යවස්ථානුකූල කුමන්ත්‍රණයක් වශයෙනි. රටේ ව්‍යවස්ථාවට අනුව තමන් තවමත් රටේ අගමැති බව ප්‍රකාශ කරමින් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා අගමැති නිල නිවෙස වන අරලිය ගහ මන්දිරයේ සිට සිය දේශපාලන කටයුතු මෙහෙයවයි. අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා කොළඹ 07 මල් පාරේ අග්‍රාමාත්‍ය කාර්යාලයට වී සිය තනතුරේ රාජකාරී මෙහෙයවයි. මේ අතරවාරයේ රටම මාසයක් තිස්සේ එක තැන පල් වෙමින් නැවතී තිබේ.
මේ ප්‍රශ්නය මේ තරම් දුර ඇදෙන්නේ බලාපොරොත්තු වූ ආකාරයට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ රජය පවත්වා ගෙන යාම සඳහා බහුතරය පෙන්වා ගැනීමට නොහැකි වීම නිසාත් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා යළිත් අග්‍රාමාත්‍ය ධූරයේ පිහිටුවීමට අවශ්‍ය බහුතරය නොමැති වීම නිසාත් බව පෙනෙන්නට තිබේ. මේ බව පසුගිය පාර්ලිමේන්තු සභා වාර කිහිපය තුළදීම පැහැදිලිව පෙනිණි. එහෙත් එසේ වූ පමණින් රට අරාජික වීමට ඉඩ දිය යුතු නැත. ප්‍රධාන දේශපාලන කණ්ඩායම් දෙකටම බහුතරයක් පෙන්වා ගැනීමට නොහැකි වීම රටේ ජනතාව අතරමං කර දැමීමට හේතුවක් නොවේ. ජනතාව සිටින්නේ මේ කණ්ඩායම් දෙකේම සෙනඟ කොළඹට ගෙන්වා ගෙන තමන්නේ ශක්තියේ තරම පෙන්වන සන්දර්ශනවල කොටස්කරුවන් වීමට නොවේ. රටේ ජනතාවගේ අනාගතය සමඟ පන්දු ගැසීම දේශපාලන නායකයන්ගේ අරමුණු නොවිය යුතුය.
දේශපාලන අර්බුදය දිගින් දිගටම ඇදී යාම රටේ ආර්ථිකයට දැඩි බලපෑමක් එල්ල කරමින් තිබේ. මේ ගෙවී ගිය මාසයක කාලය තුළදී පමණක් ඩොලරයට සාපේක්ෂව රුපියල රුපියල් 05කින් අවප්‍රමාණය වී තිබේ. එය තවදුරටත් අවප්‍රමාණය වෙමින් පවතී. ශ්‍රී ලංකාව තුළ තිබූ විදෙස් ආයෝජනවලින් මේ වනවිට රුපියල් බිලියන 30ක් ආයෝජකයන් විසින් ආපසු රුගෙන ගොස් තිබේ. තවදුරටත් ගැටලුව විසඳා ගැනීමට දෙපාර්ශවයම උනන්දුවක් නොදක්වන බව පෙනී ගියොත් ඊළඟට තව බිලියන කොතරම් ප්‍රමාණයක් රටට අහිමි වනු ඇතිදැයි සිතා ගැනීමත් අපහසුය. එවැනි තත්ත්වයක් තුළ බැට කන්නේ දේශපාලනඥයන් නොවේ. රටේ පොදු මහජනතාවය. ආර්ථික කබලේ සිටි ඔවුන් ලිපට වැටීමට තව මහ කාලයක් නොයනු ඇත.
අර්බුදය දැන් කඹ ඇදිල්ලක් බවට පෙරළී තිබෙන බවට කතා දෙපැත්තේම නායකයන්ගේ කතාවලින් ඇසෙන්නට තිබේ. එය අතහැරීමට සූදානම් නැති බවට පාරම් බෑම ද අසන්නට ලැබේ. එසේනම් එම කඹ ඇදීමේ සටනට තිත තැබීමට මේ අර්බුදයේ මුල්ම පියවර ගත් ජනාධිපතිවරයාගේ වගකීම බව පෙන්වා දීමට කැමැත්තෙමු. ඔහු එක් පක්ෂයක ජනාධිපතිවරයකු නොවන රටේම ජනාධිපතිවරයාය. ඔහුගේ රුකවරණය ලැබිය යුත්තේ එක් පක්ෂයකට නොව රටටමය. ඔහු ආරක්ෂා කළ යුත්තේ ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම්ය. ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය. ඒ සඳහා සර්ව පාක්ෂික රැස්වීම් කැඳවීම, ප්‍රකාශ නිකුත් කිරීම පමණක් ප්‍රමාණයත් නැති බව පසුගිය සති කිහිපයේ සිදුවීම් මඟින් පෙන්වා දී තිබේ. තවදුරටත් රට අස්ථාවර තත්ත්වයක පැවතීමෙන් ඉතාම අහිතකර ප්‍රතිඵල ඇතිවීමට ඉඩ තිබෙන බවද සැලකිල්ලට ගැනීම අවශ්‍යය.
දැන් රටේ උද්ගතව තිබෙන්නේ එවැනි සටන් පාඨවලින් ජනතාව චූන් කරන කාලයක් නොවන බව සියලු දෙනාම විසින් වටහාගැනීම අවශ්‍යය. මාසයක් තිස්සේ ඇදී යන අර්බුදයට වහාම විසඳුමක් සෙවීම මේ මොහොතේ ප්‍රමුඛම අවශ්‍යතාවයි.
